Drewno od wieków było w Polsce ulubionym materiałem budowlanym. Drewniany dom kojarzony bywa zwykle z budowlą z drewnianych bali nawiązującym do najlepszych tradycji ciesielki budowlanej, jednak obecnie najczęściej spotykaną i najtańszą formą budownictwa drewnianego są budynki o konstrukcji szkieletowej.
W domu o konstrukcji szkieletowej elementy konstrukcyjne, takie jak słupki czy belki, wykonane są z drewna i łączone przy pomocy gwoździ, kleju, ewentualnie specjalnych łączników. Ocieplony materiałem termoizolacyjnym dom taki jest bardzo ciepły nawet podczas ostrych zim.
W Polsce technologia wznoszenia domów o drewnianej konstrukcji szkieletowej z elementów prefabrykowanych pojawiła się w latach osiemdziesiątych i w przeważającej części opierała się na sprawdzonej technologii kanadyjskiej.
Technologia szkieletowych domów drewnianych stwarza praktycznie dowolne możliwości kształtowania bryły i rozwiązywania elewacji. Dachy mogą być dwu- lub wielospadowe, a ściany wykończone na rozmaite sposoby. Domy drewniane o konstrukcji szkieletowej mogą być parterowe albo piętrowe, z podpiwniczeniem lub bez. Konstrukcja szkieletowa stwarza możliwość uzyskania przestronnych, dużych wnętrz oraz rozmaitego ich podziału funkcjonlanego. Niewielka grubość ścian i małe przekroje słupków dają przy takim samym obrysie zewnętrznym rzutu większą powierzchnię użytkową niż w domu murowanym w technologii tradycyjnej.
Konstrukcję nośną domu stanowi szkielet składający się z drewnianych słupów i belek, a ściany zewnętrzne powstają poprzez obudowanie szkieletu zewnętrzną i wewnętrzną warstwą wykończeniową, pomiędzy którymi znajduje się warstwa materiału ocieplającego. Wewnętrzne ściany działowe mają również konstrukcję szkieletową, ale ich grubość jest mniejsza od grubości ścian nośnych. Wypełniane są materiałem dźwiękochłonnym,a obudowane płytami gipsowo-kartonowymi.
Prace murarskie w domu szkieletowym ograniczają się do wykonania fundamentów i wymurowania trzonów wentylacyjnych lub dymowych. Domy o drewnianej konstrukcji szkieletowej posadawia się, podobnie jak w domach budowanych w technologii tradycyjnej, na ławach fundamentowych wylewanych z betonu. Ławy mają jednak mniejsze przekroje, ponieważ szkieletowe domy drewniane są znacznie lżejsze od budynków z cegieł czy pustaków.
Domy drewniane stawia się niekiedy bez podpiwniczenia na grubej betonowej płycie fundamentowej, wylanej tuż poniżej poziomu terenu. Rozwiązanie te stosuje się na ogół jednak na terenach płaskich, o korzystnych warunkach wodno-gruntowych.
Drewno, z którego mają być wykonywane elementy konstrukcyjne, musi być dobrego gatunku, zdrowe, odpowiednio wysuszone i wysezonowane. Należy je też odpowiednio zaimpregnować. Zasadnicze elementy konstrukcyjne takie jak słupki, rygle, podwaliny, belki stropowe i podciągi, mogą być wykonane z litego drewna, z grubych zbijanych razem desek lub z drewna klejonego warstwowo.
Po wykonaniu stropu nad piwnicami lub podłogi parteru w budynku bez podpiwniczenia przystępuje się do montowania szkieletu ścian. Szkielet ścian stanowią ramy złożone ze słupków o rozstawie osiowym ok. 50-60 cm oraz z poziomych rygli i ewentualnych ukośnych zastrzałów stosowanych jako usztywnienie. Przy tworzeniu szkieletu należy uwzględnić miejsca osadzenia drzwi i okien. Szkielet ścian wykonuje się w położeniu poziomym i po połączeniu wszystkich elementów ze sobą już jako gotowy stawia pionowo na odpowiednim miejscu. Niekiedy szkielet zostaje dostarczony na budowę przez wyspecjalizowaną firmę w stanie gotowym do ustawienia, co niezwykle przyspiesza proces montażu. Konstrukcja szkieletowa ścian zewnętrznych łączona jest w narożach i związywana u góry poziomymi belkami, które stanowią oparcie dla stropu lub dachu. Ramy ścian obija się od zewnątrz sklejką wodoodporną, która usztywnia całą konstrukcję. Jeżeli wewnątrz budynku występują ściany nośne, to konstrukcja ich jest taka sama jak konstrukcja ścian zewnętrznych. Niekiedy wewnętrzne ściany nośne zastępuje się drewnianymi słupami, co niezwykle urozmaica architekturę wnętrza. Wszystkie drewniane części budynku należy odizolować od betonowych ścian fundamentowych czy piwnicznych paskami papy lub folii polietylenowej.
Konstrukcję stropów nad parterem czy piętrem tworzą belki o rozstawie podobnym do rozstawu słupków ściennych oraz podciągi. Układa się na nich ślepą podłogę z desek lub płyt drewnopochodnych, na którą później można ułożyć parkiet, panele podłogowe lub wykładziny.
Kształt dźwigarów dachowych jest różny, w zależności od kształtu dachu, przeznaczenia poddasza i wielkości budynku, ale ich rozstaw przeważnie odpowiada rozstawowi słupków i belek stropowych.
W niskim budownictwie kanadyjskim wyróżnia się dwa systemy montażu ścian drewnianych domów szkieletowych. W pierwszym z nich zwanym konstrukcją platformową ściany i stropy montowane są niezależnie od siebie. Ramy ścian o wysokości około trzech metrów przywozi się gotowe z wytwórni lub składa na budowie, na wcześniej wykonanej podłodze przyziemia lub stropie nad piwnicami - jak na platformie. Gotowe ramy ustawia się pionowo bez użycia dźwigów czy podnośników. W systemie tym szkielety ścian i stropy mają odrębne podwaliny, do których są mocowane.
Drugi typ montażu polega na tym, że ramy ścian i belki stropów tworzą jedną sztywną całość. Słupki ścian zewnętrznych i wewnętrznych mają wysokość całego budynku i przechodzą przez stropy kończąc się poziomymi oczepami, na których spoczywa konstrukcja dachu. Słupki i belki dachu mocowane są do tej samej podwaliny. Ten system montażu jest trudniejszy i wymaga użycia podnośników.
Warstwa zewnętrzna pokrycia szkieletu ścian zależy od inwencji projektanta i upodobań inwestora. Może nią być okładzina z desek, gont, siding, tynk na siatce, okładziny blaszane, klinkierowe lub wapienno-cementowe. Wszystkie te warstwy wykończeniowe nakłada się na wspomnianą już wcześniej sklejkę wodoodporną, usztywniającą szkielet. Od wewnątrz ściany obite są przeważnie płytami gipsowo-kartonowymi, okładzinami drewnianymi, gładkimi płytami drewnopochodnymi, stanowiącymi podkład pod tapety lub wykładziny.
Materiałem termoizolacyjnym ścian jest z reguły wełna mineralna, rzadziej wełna szklana, styropian czy pianka poliuretanowa(Należy jednak pamiętać, że ciepłochronne zabezpieczenie ścian zewnętrznych da niewiele, bez warstwy termoizolacyjnej dachu i stropu nad piwnicami).
Aby zapewnić ścianom zewnętrznym wymaganą szczelność i odporność na zawilgocenia oprócz warstwy izolacji termicznej konieczne jest założenie wiatroizolacji i paroizolacji. Warstwę wiatroizolacyjną w postaci papy izolacyjnej umieszcza się pod poszyciem, od strony zewnętrznej. Zapobiega ona przewiewaniu ściany, umożliwia natomiast wydostawanie się z niej na zewnątrz pary wodnej. Paroizolacja natomiast powinna być założona od strony pomieszczeń budynku, pod materiałem stanowiącym wykończenie wewnętrzne ściany. Ma ona za zadanie zabezpieczyć materiał ciepłochronny przed wilgocią, która uchodzi z wnętrza domu. Wykonuje się ją z folii aluminiowej lub polietylenowej. Paroizolacja powinna znaleźć się także na stropie nad nieogrzewaną przestrzenią dachową, pod warstwą izolacji termicznej.
Dodatkowym plusem domu drewnianego o konstrukcji szkieletowej jest fakt, że posiadając pewne zdolności manualne wiele prac montażowych, a zwłaszcza wykończeniowych, można wykonać samodzielnie.