Montaż warstwy docieplającej
Płyty styropianowe należy przyklejać przy pogodzie bezdeszczowej, gdy temperatura powietrza nie jest niższa niż 5oC. Elementem mocującym płyty styropianowe jest zaprawa klejowa ATLAS STOPTER K-20 (lub ATLAS STOPTER K-10). Zaprawę klejową, przygotowaną zgodnie z instrukcją umieszczoną na opakowaniu, nanosi się na płyty styropianowe tak, aby po przyłożeniu i dobiciu płyty do ściany uzyskać równomierne przyklejenie co najmniej 60% powierzchni płyty. Po nałożeniu zaprawy klejowej płytę należy bezzwłocznie przyłożyć do ściany i docisnąć poprzez uderzenia długą pacą drewnianą lub styropianową kontrolując jednocześnie jej ustawienie w pionie i w poziomie. Wyciśniętą na zewnątrz masę klejową należy usunąć, ponieważ krawędzie styku sąsiadujących ze sobą płyt powinny pozostać czyste. Płyty izolacji w kolejnych rzędach powinny być układane z przesunięciem o połowę długości. Przewiązanie płyt w kolejnych rzędach należy również stosować w narożnikach. Cięcie płyt styropianowych można wykonać przy pomocy piły z drobnym zębem.
Ościeża okienne i drzwiowe powinny być ocieplone styropianem o grubości co najmniej 3 cm. Przed przyklejeniem płyt styropianowych należy wcześniej przykleić do ściany wzdłuż otworów okiennych i drzwiowych paski siatki z włókna szklanego o takiej szerokości, aby można ją było wywinąć na płytę ocieplenia na szerokości około 15 cm. Następnie należy dopasować płytę styropianową do otworu i po odmierzeniu jego wymiarów wyciąć z płyty zbędny fragment. Płyty powinny przesłaniać światło otworu w ścianie o odcinek równy grubości styropianu docieplającego ościeżeplus warstwa kleju. Po przyklejeniu płyt pasek styropianu ocieplający ościeże należy wsunąć z nałożonym klejem pomiędzy ościeżnicę a płyty wystające z płaszczyzny ściany. Pasek powinien być tak przycięty, aby pomiędzy ościeżnicą a izolacją powstała szczelina dylatacyjna o szerokości ok 1 cm. Narożniki zewnętrzne narażone na uszkodzenia mechaniczne powinny być zabezpieczone profilami ochronnymi z aluminiowej blachy perforowanej. Profile te osadza się na styropianie za pomocą zaprawy klejowej. Kiedy narożniki ochronne są już dobrze ustabilizowane w związanej zaprawie klejowej należy na ościeże i przyległy fragment ściany nanieść klej ATLAS STOPTER K-20 a następnie zawinąć siatkę zbrojącą i zatopić w świeżym kleju przy pomocy pacy stalowej, prowadzonej w kierunku od narożnika na zewnątrz. W celu dodatkowego wzmocnienia wokół otworów okiennych i drzwiowych należy zatopić w zaprawie klejowej prostokąty z siatki pod kątem około 45o we wszystkich narożach To dodatkowe zbrojenie zabezpiecza tynk przed pojawieniem się ukośnych rys termicznych.
W przypadku podłoża o niskiej nośności oraz w przypadku docieplania ścian otynkowanych, łącze klejowe wspomagane jest dyblami plastikowymi w ilości nie mniej niż 4 szt./m2. Długość kołków powinna być tak dobrana, aby ich rozporowe trzpienie były zagłębione w konstrukcyjnej części ściany (nie licząc tynku), co najmniej 6 cm w ścianach wykonanych z materiałów pełnych i 9 cm w przypadku ścian z pustaków ceramicznych i betonów lekkich.
W celu likwidacji mostków termicznych należy zadbać o połączenie izolacji ścian z izolacją stropu nad ostatnią ogrzewaną kondygnacją albo z izolacją termiczną, wykonaną w połaci dachowej.
Po przyklejeniu warstwy ocieplającej można przystąpić do wykonania warstwy zbrojonej. Wykonywanie warstwy zbrojonej na styropianie można rozpocząć nie wcześniej niż po 3 dniach od przyklejenia styropianu, przy bezdeszczowej pogodzie i temperaturze powietrza nie niższej niż 5°C i nie wyższej niż 25°C. Głównym zadaniem warstwy zbrojonej jest ochrona izolacji i stworzenie stabilnego podkładu pod tynk elewacyjny. Warstwa zbrojona składa się z zaprawy klejowej ATLAS STOPTER K-20 i wtopionej w nią siatki z włókna szklanego. Siatka pełni rolę zbrojenia rozciąganego, przenoszącego naprężenia powstałe w płaszczyźnie ściany na skutek odkształceń termicznych. Należy bezwzględnie przestrzegać zasady łączenia kolejnych fragmentów siatki na zakład o szerokości ok. 10 cm. Zakłady te należy stosować zarówno na połączeniach pionowych, jak i poziomych. Siatka powinna znajdować się w warstwie zaprawy klejowej nie głębiej niż w połowie jej grubości. Prawidłowo wykonana warstwa zbrojona powinna mieć grubość ok. 3 mm a jej powierzchnia powinna być idealnie gładka. Wszelkie niedociągnięcia na jej powierzchni, czy też miejsca z widocznym rysunkiem siatki zbrojącej, należy zaszpachlować i przeszlifować drobnoziarnistym papierem ściernym. Na narożnikach budynku siatka powinna być wywinięta po 15 cm poza narożnik z każdej strony. Uzyskuje się wówczas podwójne zbrojenie narożników.
Wykonanie warstwy zbrojonej rozpoczyna się od nałożenia gładką stroną pacy metalowej zaprawy klejącej na płyty styropianu pasami o szerokości 1 m rozpoczynając od narożnika budynku. Należy pamiętać o wypuszczeniu skrajnego pasa siatki 15 cm poza narożnik i 2-3 cm poza listwę cokołową. Po nałożeniu warstwy zaprawy na odcinku równym długości pasa siatki zaprawę należy przeczesać zębata stroną pacy w celu uzyskania jednakowej grubości zaprawy na całej powierzchni. Do świeżej zaprawy przykłada się przygotowany odcinek siatki, przyciskając ją w kilku miejscach do kleju. Następnie gładką stroną pacy trzymając ją lekko pod kątem zatapia się siatkę w zaprawie klejowej wyciskając klej najpierw w części środkowej od góry do dołu, a potem ruchami skośnymi w dół w kierunku od pasma środkowego na boki. Analogicznie przeprowadza się wykonanie warstwy zbrojonej na kolejnym metrze ściany, pamiętając o wykonaniu zakładów o szerokości ok. 10 cm na łączących się pasach siatki. Przy wykonaniu zbrojenia krawędzi otworów używa się pacy gładkiej i kielni narożnej. Po całkowitym związaniu kleju należy odciąć ostrym nożem nadmiar siatki wystający poza listwę cokołową.
Warstwę zbrojoną, po całkowitym związaniu kleju, należy zagruntować podkładem tynkarskim ATLAS CERPLAST. Podkład ten oddziela chemicznie warstwę zbrojoną od tynku, zmniejsza jej nasiąkliwość oraz zdecydowanie zwiększa przyczepność tynku wykończeniowego. W przypadku późnego terminu robót i niesprzyjających warunków atmosferycznych zagruntowane CERPLASTEM ściany mogą być pozostawione do sezonu letniego bez szkody dla układu dociepleniowego.
Po wyschnięciu podkładu można przystąpić do uszczelnienia dylatacji. W szczelinę dylatacyjną pomiędzy ościeżnicą a dociepleniem należy wprowadzić sznur dylatacyjny a następnie uszczelnić styk masą trwale plastyczną. Skompensuje to ruchy ościeżnicy i nie dopuści wody opadowej pod układ ociepleniowy.