Dostęp do najnowszych technologii i nowoczesnej bazy surowcowej nie ominął także branży materiałów izolacyjnych. W szczególności chodzi tu o papy asfaltowe, które dawniej pozostawiały wiele do życzenia zwłaszcza, jeśli chodzi o odporność na zmienne warunki termiczne. Dzisiejsze wyroby posiadają nie tylko doskonałe własności hydroizolacyjne, ale charakteryzują się również dużą odpornością na działanie czynników mechanicznych, termicznych i odpornością na promieniowania UV. Dzięki swoim znakomitym własnościom izolacyjnym i prostocie montażu papy asfaltowe są powszechnie stosowane do wykonywania izolacji wodochronnych i wodoszczelnych w rozmaitych obiektach budowlanych
Papa jest wielowarstwowym materiałem hydroizolacyjnym. Technologia wytwarzania pap jest ciągle modyfikowana. W stosunku do swego pierwowzoru obecnie stosowane papy są grubsze i bardziej estetyczne.
Podstawowym elementem każdej papy jest osnowa, która nadaje papie wytrzymałość mechaniczną. Osnowę w tradycyjnych papach stanowi tektura budowlana. We współczesnych papach zgrzewalnych i wentylacyjnych tradycyjną osnowę zastąpił welon z włókien szklanych, tkanina szklana lub włóknina poliestrowa a w papach paroizolacyjnych folia aluminiowa. Właściwości mechaniczne osnowy decydują o parametrach papy.
Osnowa pokrywana jest dwustronnie hydrofobową masą asfaltową. Od rodzaju użytego asfaltu zależy odporność papy na zmiany temperatur i inne warunki atmosferyczne a także czas eksploatacji papy. Do produkcji pap wykorzystuje się masy powłokowe z asfaltów oksydowanych, lub masy wytwarzane na bazie specjalnie wyselekcjonowanych asfaltów modyfikowanych elastomerami lub plastomerami. Papy asfaltowe wytwarzane na bazie asfaltów oksydowanych charakteryzują się dobrą elastycznością w zakresie temperatur od 0o do 70oC. Wprowadzenie pap modyfikowanych elastomerami i plastomerami znacznie wydłużyło czas ich eksploatacji, przede wszystkim zaś poprawie uległa odporność na działanie ekstremalnych temperatur. Najlepsze właściwości uzyskują papy wytwarzanie na bazie asfaltów modyfikowanych kauczukiem syntetycznym. Papy te zachowują elastyczność nawet w temperaturach poniżej -20oC, są także odporne na działanie temperatury 100oC. Papy modyfikowane polipropylenem gorzej znoszą niskie temperatury, są za to bardziej odporne na wysokie temperatury dochodzące nawet do 130oC. Papy modyfikowane są także odporne na działanie promieniowania UV i starzenie, co sprawia, że czas ich eksploatacji jest znacznie dłuższy niż pap wytwarzanych na bazie asfaltów oksydowanych.
Obie strony papy zabezpiecza się przed sklejaniem w czasie transportu i składowania stosując różnego rodzaju posypki lub folie. Posypki zwiększają również wytrzymałość mechaniczną powierzchni, nadają papie estetyczny wygląd i chronią masę bitumiczną przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych UV.
Ze względu na zastosowanie, papy można podzielić na asfaltowe papy podkładowe, papy asfaltowe wierzchniego krycia, i asfaltowe papy specjalne. Asfaltowe papy podkładowe przeznaczone są do wykonywania spodnich warstw w wielowarstwowych pokryciach dachowych. Stanowią podkład pod gonty bitumiczne, blachodachówki i dachówki, są także używane do wykonywania izolacji fundamentów i tarasów. Papy asfaltowe wierzchniego krycia mogą być stosowane w układach jedno- lub wielowarstwowych i stanowią wierzchnią, wodoszczelną i paroszczelną warstwę pokrycia dachowego. Do grupy pap specjalnych zalicza się papy wentylacyjne, których zadaniem jest stworzenie membrany wentylującej, dzięki której para przenikające z wnętrza budynku rozpręża się i przedostaje do atmosfery. Zastosowanie pap wentylacyjnych zapobiega powstawaniu pęcherzy w wielowarstwowych pokryciach dachowych.
Ze względu na rodzaj posypki użytej do produkcji, papy można podzielić na bezposypkowe, papy z posypką drobnoziarnistą i papy z posypką gruboziarnistą. Do pierwszej grupy zalicza się papy izolacyjne i papy podkładowe samoprzylepne dwustronnie foliowane. Drugą grupę tworzą głównie papy podkładowe a posypka gruboziarnista jest stosowana w papach wierzchniego krycia.
Ze względu na sposób montażu papy można podzielić na papy mocowane tradycyjnie przy pomocy lepiku asfaltowego, papy zgrzewane do podłoża i papy montowane do podłoży przy pomocy gwoździ papowych lub specjalnych łączników i papy samoprzylepne. Obecnie najbardziej popularne są papy zgrzewalne. Ich stosowanie nie wymaga użycia lepików, ponieważ właściwości klejące uzyskuje się przez nadtopienie spodniej warstwy papy.
Izolacje wykonywane z użyciem pap są lekkie, zatem nie wymagają stosowania wzmocnionej konstrukcji nośnej. Pokrycia dachowe wykonane z pap charakteryzują się dużą elastycznością; papa daje się łatwo formować, co pozwala na wykonanie pokryć nawet na najbardziej skomplikowanych połaciach dachowych. Współcześnie produkowane papy są bardzo trwałe i zachowują swe właściwości 40-50 lat.