Ściany z pustaków ceramicznych
Najbardziej popularnym obok cegły pełnej, materiałem do budowy zewnętrznych murów nośnych są pustaki ceramiczne. Przenikanie ciepła przez cegłę pełną jest stosunkowo szybkie, aby więc utrzymać korzystną dla człowieka temperaturę wnętrz przy stosunkowo niewielkiej grubości muru, do budowy ścian zastosowano pustaki z możliwie jak największą liczbą otworów w samym pustaku. Powietrze zamknięte w komorach pustaka stanowi znakomity materiał izolacyjny. Obecnie najczęściej stosowanymi w budownictwie krajowym pustakami są pustaki typu Max, Sz i U. W miarę jednak, jak zaostrzały się normy dotyczące przepuszczalności ciepła i one okazały się być niewystarczające do konstrukcji murów jednowarstwowych.
Zupełnie nową konstrukcję pustaków ceramicznych stanowią pustaki typu Poroton, które obok klasycznych otworów wykonywanych mechanicznie w procesie formowania pustaków, posiadają dodatkowe mikropory (mikroskopijne pustki rozmieszczone w całej objętości materiału) powstające w samych ściankach. Mikropory te powstają w procesie wypału pustaka w wyniku dodania do mieszanki ceramicznej trocin lub drobnego granulatu styropianowego. Technologia ta zdecydowanie podwyższa izolacyjność cieplną (zdolność do nieprzewodzenia ciepła) nowych pustaków i zbudowanego z nich muru. Podczas gdy pustak Max ma współczynnik przewodzenia ciepła 0,43, to pustak Kroterm tylko 0,18. Co prawda pustak Kroterm jest grubszy, cięższy, i przede wszystkim droższy, ale można z niego budować mur jednowarstwowy (nie wymagający ocieplania), wykańczany po obu stronach tynkiem. Ostatnio pojawiło się na rynku sporo pustaków nowej generacji, pod różnymi nazwami takimi jak Kroterm, Poroterm czy Megaterm. Pomimo, że są one droższe od pustaków starej generacji, to jednak wydaje się, że stanowią one idealny budulec, z którego ściana zewnętrzna jest w ostatecznym rozrachunku tańsza i prostsza do wykonania niż ściana dwu- czy trójwarstwowa.
Mury z silikatów
Dzięki udoskonalonej produkcji, szerokiemu asortymentowi wyrobów i dopracowanej technologii murowania, wyroby wapienno-piaskowe (silikatowe) stały się dobrym i tanim materiałem budowlanym.
Cegłę silikatową wyrabia się w procesie oddziaływania sprężonej pary wodnej w autoklawach na wstępnie sprasowaną, utwardzoną mieszaninę wapna palonego, frakcjonowanego piasku kwarcowego i wody. Silikaty są materiałem tanim i zdrowym, stosowanym do niedawna najczęściej do budowy śmietników lub budynków inwentarskich.Ze względu na dużą nasiąkliwość (zdolność do łatwego wchłaniania wilgoci) tego materiału domy budowano z nich rzadko. Jednak ostatnio pojawiły się nowe technologie poprawiające parametry techniczne tego typu cegieł, co spowodowało wzrost zainteresowania tym budulcem ze strony inwestorów budownictwa jednorodzinnego. Warto zaznaczyć, że nasiąkliwość cegieł wapienno-piaskowych można łatwo zmniejszyć, stosując dostępne na rynku hydrofobowe (środki nie przyjmujące wody, izolujące od wody) środki impregnujące, które wnikając w głąb cegły uodparniają ją na działanie wilgoci. Środki te redukują około 95% zdolności pochłaniania wody i substancji szkodliwych, pozostawiając jednakże mikropory umożliwiające przenikanie pary wodnej od wewnątrz budynku. W miejsce cegły silikatowej starszej generacji, używanej obecnie raczej do prac pomocniczych, pojawiły się wyroby z drążonymi kanałami o znacznie większych wymiarach. Ostatnio weszły do produkcji duże bloki o wymiarach o długości 50 cm, wysokość 22 cm i grubości 18 lub 25 cm przeznaczone zwłaszcza do stawiania ścian nośnych.
Bloczki silikatowe używane są często do wznoszenia zewnętrznych ścian trójwarstwowych. Izolację termiczną ściany zapewnia warstwa izolacyjna o grubości 10-15 cm. Najczęściej do tego celu używamy styropianu, który powinien być układany w dwóch warstwach, z przesunięciem miejsc łączenia płyt. Przy zastosowaniu wełny mineralnej konieczne jest pozostawienie 3-4 centymetrowej szczeliny między izolacją a warstwą elewacyjną, aby zapobiec wchłanianiu wilgoci z otoczenia i zapewnić prawidłową wentylację.
Obecnie polska norma nie dopuszcza budowania z silikatów ścian piwnic poniżej poziomu gruntu oraz do wysokości 0,5 m ponad nim. Jednak jest wielce prawdopodobne, żejuż wkrótce bloczki silikatowe, wsparte odpowiednią izolacją przeciwwilgociową, staną się materiałem dopuszczonym do wznoszenia ścian piwnicznych.
Jedną z najcenniejszych właściwości cegły silikatowej jest jej zdolność do stabilizacji wilgotności pomieszczeń. Materiał ten pozwala uzyskać najkorzystniejszą dla człowieka wilgotność powietrza wynoszącą ok. 60%. Dobra przenikalność pary pozwala usuwać wilgoć na zewnątrz ściany i umożliwia zachowanie dobrego stanu budynku. Ponadto bakteriobójcze własności wapna i brak składników pochodzenia organicznego uniemożliwiają rozwój mikroorganizmów i grzybów, co podnosi zdrowotność budynku.
Bardzo ważną cechą cegieł wapienno-piaskowych jest zdolność akumulacji ciepła, co poprawia izolacyjność ścian i umożliwia utrzymanie stałej temperatury pomieszczeń przez długi okres czasu.
Bloczki wapienno-piaskowe są mrozoodporne, dzięki czemu materiał ten nadaje się do budowy nieotynkowanych ścian zewnętrznych. Ponadto duża gęstość i struktura materiału sprawiają, że silikaty bardzo dobrze tłumią hałas, co ma istotne znaczenie przy zabudowie szeregowej.
Kolejną zaletą wyrobów wapienno-piaskowych jest ich odporność ogniowa (odporność na działanie ognia i bardzo wysokich temperatur). Ponieważ są one materiałem całkowicie niepalnym, a ponadto podczas pożaru nie wydzielają szkodliwych substancji, wykonane z nich ściany zapewniają dobrą ochronę przeciwpożarową i umożliwiają ewakuację mieszkańców w przypadku zagrożenia ogniowego.
Produkty silikatowe są produktami ekologicznymi zarówno z punktu widzenia posiadanych właściwości, jak i procesu produkcyjnego. Użycie do produkcji wyłącznie naturalnych surowców bez żadnych toksycznych domieszek i przy niewielkim zużyciu energii pozwala skutecznie chronić środowisko.
Sposób wytwarzania cegieł silikatowych umożliwia uzyskanie równych i gładkich powierzchni oraz ostrych krawędzi z tolerancją wymiarów nie przekraczającą 2mm.
I wreszcie niebanalną cechą murów wznoszonych z materiałów silikatowych jest to, że należą one do najtańszych. Przykładowy koszt wymurowania 1 m2 ściany zewnętrznej z bloczków o grubości 18 cm, z 12-centymetrową izolacją ze styropianu i elewacją z płytek łupanych wynosi około 70 zł.
Z materiałów wapienno-piaskowych produkuje się również pustaki do budowy przewodów wentylacyjnych i spalinowych jedno- lub wielokanałowych oraz cegły i płytki elewacyjne, barwione różnokolorowo. Wewnętrzne ściany nośne nie wymagają tynkowania i jeśli są starannie wykonane na cienkiej zaprawie klejowej ich powierzchnia może być wykończona cienką gładzią gipsową, farbą strukturalną lub tapetą natryskową. Jest to znacznie mniej pracochłonne od kładzenia tynków tradycyjnych.