Utrzymanie w mieszkaniu odpowiedniej cyrkulacji powietrza gwarantuje zdrowy mikroklimat pomieszczeń i zapewnia oszczędność energii cieplnej. Zadanie to spełnia odpowiednio zaprojektowany system wentylacyjny odpowiadający za prawidłową wymianę powietrza w budynku. Skuteczność wentylacji polega na doprowadzeniu wystarczającej ilości świeżego powietrza i rozprowadzeniu go w pomieszczeniach oraz sprawnym usunięciu powietrza zanieczyszczonego. Najczęściej stosowanym w Polsce rodzajem wentylacji jest wentylacja grawitacyjna, której działanie jest silnie uzależnione od warunków atmosferycznych. Wentylacja grawitacyjna wykorzystuje różnice pomiędzy gęstością powietrza, jaką posiada ono na zewnątrz i wewnątrz budynku. Rzadsze powietrze zewnętrzne napływa przez szczeliny wentylacyjne budynku do jego wnętrza a po ogrzaniu i zanieczyszczeniu, kanałami wentylacyjnymi wydostaje się na zewnątrz. Prawidłowa cyrkulacja powietrza jest jednak możliwa tylko wtedy, gdy do wnętrza budynku napływa odpowiednia ilość powietrza, zapewniająca wymaganą intensywność wymiany a w kanałach wentylacyjnych występuje odpowiedni ciąg.
Częstą przyczyną zakłócającą prawidłową wentylację pomieszczeń jest niewystarczający dopływ powietrza zewnętrznego, spowodowany zastosowaniem nowoczesnych technologii zapobiegających niekontrolowanym stratom ciepła przez przegrody. Szczególnie duże oszczędności energetyczne otrzymuje się dzięki stosowaniu szczelnych okien, które jednak istotnie ograniczają strumień powietrza wentylacyjnego. Powoduje to znaczne pogorszenie jakości powietrza wewnętrznego. Zwiększa się także nadmiernie wilgotność powietrza, co stwarza warunki sprzyjające rozwojowi grzybów i pleśni. Fakt ten spowodował, że producenci stolarki okiennej i drzwiowej zaczęli wyposażać swoje produkty w elementy umożliwiające kontrolowany napływ powietrza zewnętrznego. Jednym z początkowych rozwiązań było zastosowanie okuć pozwalających na rozszczelnianie okien. Rozwiązanie to, aby było skuteczne, wymaga świadomej ingerencji użytkownika, który jednak nie zawsze z niego korzysta.
Znacznie skuteczniejszym sposobem zapewnienia właściwego napływu powietrza do budynku jest zastosowanie różnego rodzaju nawiewników powietrza. Stosowanie nawiewników jest wymuszone wskazaniami zawartymi w Polskiej Normie PN-83/B-03430 Az3 2000 "Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania" i Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690), określającym minimalną ilość powietrza, jaka powinna być dostarczana do pomieszczeń mieszkalnych, i sposób jego dostarczania. Od 1 stycznia 2009 obowiązuje zapis, według którego jedynym prawidłowym sposobem doprowadzania powietrza do pomieszczeń z wentylacją grawitacyjną są "urządzenia nawiewne". W zastosowaniu do stolarki okiennej przyjęto, że podstawowym "urządzeniem nawiewnym" są nawiewniki montowane na ramach ościeżnic i skrzydeł okna. Urządzenia te zapewniają odpowiedni przepływ powietrza a wielkość tego przepływu można regulować ręcznie lub automatycznie.
Ze względu na sposób działania można wyróżnić nawiewniki sterowane ręcznie, w których ilość dostarczanego powietrza zależy od położenia przysłony a stopień otwarcia nawiewnika reguluje użytkownik. Takie rozwiązanie wymaga ingerencji ze strony użytkownika i polega w praktyce na przypadkowych otwarciach lub zamknięciach nawiewnika, co niewiele się różni od rozszczelniania okna.
Znacznie bardziej praktyczne są sterowane automatycznie nawiewniki higrosterowane, w których strumień przepływu powietrza jest uzależniony od zawartości pary wodnej wewnątrz pomieszczenia. Nawiewniki są tak skonstruowane, że powietrze zewnętrzne nie styka się bezpośrednio z czujnikiem dzięki temu analizowane są warunki panujące wewnątrz a nie na zewnątrz pomieszczeń. Dodatkową zaletą niektórych nawiewników higrosterowanych jest podwyższona izolacyjność akustyczna, dzięki czemu tłumiony jest hałas zewnętrzny przy jednoczesnym dopływie świeżego powietrza. Zastosowanie nawiewników i kratek wywiewnych sterowanych poziomem wilgotności powietrza daje możliwość automatycznego ograniczenia strumienia wentylacyjnego wtedy, gdy poziom wilgotności nie jest nadmiernie wysoki. Wadą nawiewników higrosterowanych jest to, że ich działanie jest niezależne od zmian ciągu wentylacyjnego spowodowanego czynnikami atmosferycznymi. Ponadto, z uwagi na wewnętrzną budowę, nawiewniki mają na ogół dość duże rozmiary, co niekorzystnie wpływa na estetykę okna.
Trzecią grupę stanowią nawiewniki ciśnieniowe. Są to nawiewniki samoregulujące, które dostarczają powietrze w ilości zależnej od różnicy ciśnienia na zewnątrz i wewnątrz pomieszczenia. Nawiewniki te są czułe na różnice ciśnienia wywołane wiatrem, spadkiem temperatury zewnętrznej i wzrostem temperatury w pomieszczeniu. Ich działanie uwzględnia również zmiany siły ciągu grawitacyjnego. Wadą jest stosunkowo wysoka cena.
Niezależnie od sposobu sterowania nawiewniki montuje się w górnej części ramy ościeżnicy i skrzydła okna. Oprócz nawiewników okiennych i drzwiowych stosuje się również nawiewniki ścienne, montowane w górnej części ściany zewnętrznej.