Bardzo ważnym zagadnieniem jest ocieplenie dachu. W każdym domu najwięcej ciepła ucieka przez dach, dlatego powinien być on lepiej izolowany niż inne zewnętrzne przegrody budynku a ocieplenie należy chronić przed wilgocią. Ocieplony dach pełni funkcję przegrody cieplnej, w której występują niekorzystne zjawiska skraplania się pary wodnej, zagrażające trwałości izolacji. Dlatego też każdy ocieplony dach ma konstrukcje wielowarstwową, na którą składa się warstwa paroizolacji, warstwa termoizolacyjna, warstwy wstępnego krycia oraz właściwe pokrycie dachowe.
Paroizolacja z ekranem aluminiowym
Paroizolacja i termoizolacja, bez względu na materiał pokrycia dachowego, są zawsze montowane w podobny sposób, natomiast wybór materiału warstwy wstępnego krycia i technika jej montażu zależy od rodzaju pokrycia dachowego.
Różnica temperatur po obu stronach dachu zwłaszcza w sezonie grzewczym może dochodzić nawet do 50 stopni, nic więc dziwnego, że na granicy pomiędzy niską temperaturą na zewnątrz a wyższą, stałą temperaturą panującą wewnątrz pomieszczeń mieszkalnych dochodzi do zjawiska skraplania się pary wodnej. Najczęściej przejście pary przez punkt rosy leży w środkowej części ocieplonego dachu, tam, gdzie zazwyczaj znajduje się warstwa termoizolacji. Aby nie dopuścić do zawilgocenia ocieplenia, od strony pomieszczeń mieszkalnych zakłada się warstwę paroizolacji w postaci specjalnych folii paroizolacyjnych. Połączenia arkuszy folii dokonuje się przy pomocy specjalnie do tego celu przeznaczonych taśm klejących. Aby paroizolacja działała skutecznie należy pamiętać o wykonaniu szczelnych połączeń z elementami konstrukcyjnymi, które przerywają ciągłość warstwy paroizolacyjnej.
Wełna mineralna ROCKMIN
Ocieplenie dachu stanowi warstwa termoizolacyjna wykonana zwykle z wełny mineralnej wypełniającej przestrzenie pomiędzy krokwiami. Dla zapewnienia wymaganego przepisami współczynnika przenikalności cieplnej dachu równego 0,2 W/m2 warstwa wełny mineralnej musi mieć minimalną grubość 20cm. Termoizolacja musi być dobrze zabezpieczona przed obsuwaniem się pod wpływem własnego ciężaru.
Warstwa wstępnego krycia zabezpiecza przed ewentualnymi przeciekami oraz zapewnia możliwość odparowania wilgoci z termoizolacji. Sposób wykonania tej warstwy zależy od rodzaju pokrycia dachowego. Na dachach, gdzie pokrycie dachowe układane jest na poziomych łatach, rolę tradycyjnego deskowania spełniają dachowe folie paroprzepuszczalne, pozwalające na dyfuzję pary wodnej z warstwy termoizolacyjnej i zapewniające ochronę przed wilgocią i wiatrem. Dotyczy to dachów krytych trzciną, gontami drewnianymi, dachówkami ceramicznymi i betonowymi, blachodachówką oraz płyt bitumicznych i włóknocementowych.
Rozróżnia się dwa rodzaje folii wstępnego krycia. Różnią się one stopniem przepuszczalności pary wodnej, z czym wiąże się sposób ich montażu nad izolacją cieplną. Folia niskoparoprzepuszczalna wymaga pozostawienia szczeliny wentylacyjnej między warstwą ocieplenia a folią, natomiast folia wysokoparoprzepuszczalna układana jest bezpośrednio na warstwie ocieplenia.
Przykład płyty OSB (Oriented Strand Boards)
Warstwę wstępnego krycia stanowi także poszycie z desek lub wodoodpornej płyty wiórowej OSB. Poszycie z desek stanowi jedyną możliwą do zastosowania warstwę wstępnego krycia przy kryciu papą, dachówkami bitumicznymi, łupkiem oraz blach płaskich.
Poszycie pod dachówki bitumiczne musi być dodatkowo pokryte warstwą papy podkładowej oraz masą hydroizolacyjną w miejscach zagrożonych przenikaniem wody przy obróbkach blacharskich - wzdłuż okapów, koszy zlewowych wokół okien dachowych i kominów.
Deskowanie, jako warstwa wstępnego krycia stosowana jest również w przypadku krycia blachą gładką ze stali ocynkowanej, blachy cynkowej i miedzianej. Staranne połączenia arkuszy blach na wszystkich krawędziach na rąbek lub zwój zapewniają pokryciu szczelność. Aby nie tworzyć ognisk korozji na styku różnych materiałów, do przybijania desek należy zastosować gwoździe wykonane z tego samego materiału co materiał pokrycia. Przy kryciu blachami w arkuszach w deskowaniu pozostawia się 5cm odstępy między deskami, aby umożliwić swobodny dostęp powietrza pod pokrycie. Ma to na celu osuszenie skraplającej się na spodniej stronie blachy pary wodnej, która w przeciwnym razie prowadziłaby do trwałego zawilgocenia desek i korozji blachy.
Jednoskladnikowa masa hydroizolacyjna firmy Remmers
Pod poszyciem powinna być pozostawiona szczelina wentylacyjna około 2,5 cm grubości, oddzielająca warstwę ocieplenia od desek. Przy nachyleniu połaci dachowych poniżej 20o stosowane są obecnie warstwy rozdzielające wykonane ze specjalnych folii wysokoparoprzepuszczalnych pokrytych gęstą plecionką z włókien sztucznych. Folie takie o grubości kilkunastu milimetrów oddzielają blachę od deskowania, umożliwiając wentylację spodniej części pokrycia i nie dopuszczają do przedostawania się wilgoci na deski. Innym sposobem wentylowania jest zastosowanie kontrłat, czyli poprzecznych listew, pod którymi umieszcza się folię o wysokiej paroprzepuszczalności. Ponieważ poszycie przybijane jest na kontrłatach, można do folii dosunąć ocieplenie, odpowiednią wentylację zapewnia bowiem przestrzeń pomiędzy folią a deskowaniem o grubości kontrłaty. Należy jednak pamiętać, że właściwa wentylacja dachów jest możliwa jedynie przy zapewnieniu właściwej drożności przestrzeni wentylacyjnych, czyli odpowiedniej liczby wlotów i wylotów wentylacyjnych. Wloty wentylacyjne umieszcza się w części okapowej dachu a wyloty w okolicach kalenicy.